Dit keer mocht ik op bezoek bij Hans en Dinie Keijzer, twee oudere leden van onze gemeente. Ik stapte uit de trein in het prachtige Maarn waar de bomen in rode, gele en groene herfstkleuren waren gehuld. Bij meneer en mevrouw Keijzer werd ik hartelijk verwelkomd met thee, koekjes en chocolade.

Zowel Hans als Dinie komen oorspronkelijk uit de Hervormde Kerk en uit gezinnen die betrokken waren bij de kerk. Hans vertelt dat hij vroeger veel heeft bijgedragen aan het verspreiden van het Evangelie binnen en buiten Nederland en de verspreiding van de bijbel in de hele wereld. Zo was hij actief betrokken bij Youth for Christ, de Evangelische Zendings Alliantie (dat heet nu Missie Nederland), Open Doors en Wycliffe Bijbelvertalers. In al deze dingen kon Hans zijn ‘zendingshart’ kwijt. “Ik leef erg mee met het zendingswerk in andere landen. Daar groeit de kerk vaak ondergronds, zoals bijvoorbeeld in China en in Islamitische landen, ook al is de kerk vanuit de overheid niet welkom. In sommige landen is de ondergrondse kerk erg groot en weet de, vaak Islamitische, regering niet hoe ze daarop moeten reageren.”

Hans vertelt dat hij Nederlands Hervormd is opgegroeid tot 1945. Toen kwam, aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, vanuit Amerika een beweging op gang: Youth for Christ. “Daar heb ik me mateloos in verheugd. Er ging toen een wereld voor me open. Als zij ergens kwamen, stelden zij zich niet onder het gezag van locale kerken. Dat was destijds wel de gewoonte, maar zij waren onafhankelijk. In de beginjaren werd er geëvangeliseerd op straat.” Dinie vertelt: “Youth for Christ was een enorme trekpleister, want dat kwam uit Amerika en dat waren onze bevrijders.”

Hans en Dinie hebben elkaar leren kennen op een Youth for Christ zomerkamp in Duitsland. Hans vertelde toen een mop, maar dat sloeg niet echt aan bij Dinie. Na het kamp ging Dinie een jaar naar Engeland waar ze met veel plezier werkte in een herstellingsoord voor kinderen uit de achterstandswijken van Londen, die op het platteland kwamen aansterken. Toen kwam er post uit Nederland... Dinie is een keer terug geweest in Nederland en vervolgens stuurde Hans een brief naar Engeland met het verzoek aan Dinie of zij zijn vrouw wilde worden. Toen er post terug kwam zei Hans: “Daar zit een foto van mijn toekomstige vrouw in.” Inmiddels zijn Hans en Dinie al bijna 63 jaar getrouwd. Hun geheim? Ze hebben elkaar altijd ruimte gegeven binnen de relatie. Hun trouwtekst was Psalm 33: 18 “Zie, des HEREN oog is op hen die Hem vrezen, die op zijn goedertierenheid hopen.” (NBG)

Diny vertelt over een gebeurtenis waarbij ze God duidelijk heeft ervaren. “We woonden in een flat en wilden heel graag een ander huis. Toen was er een advertentie dat er een huis te huur was. En wij werden gekozen uit de mensen die hadden gereageerd! Toen we gingen kijken bleek het een heel groot huis: met hoge plafonds, ‘zalen van kamers’ en zelfs een heel souterrain. Er moest veel gebeuren. Toen we daar weer weggingen werd ik zó onrustig. Ik dacht: “Nou hebben we een huis en nu ben ik helemaal niet blij.” Ik voelde me daar ook schuldig over. De volgende dag belde een vriendin en vroeg wat er aan de hand was. Ze zei: “Nou, dan moet je het toch niet doen, als je er geen vrede mee hebt?” Op de kalender stond een tekst uit Jesaja: In stilheid en vertrouwen zal uw sterkte zijn. En in vrede zal ik u leiden. Dat gaf mij rust. Maar toen moest ik dit nog vertellen aan m’n man. Hij reageerde gelukkig goed: “Nou, dan doen we het toch niet.” Ongeveer een maand later kregen we een passend huis aangeboden in De Meern. Dit was één van de weinige keren dat ik echt een antwoord van God heb ervaren.” In de tijd dat ze in De Meern woonden heeft Dinie tien jaar lang een kring geleid. Daarnaast was ze jarenlang betrokken bij het gebed na de dienst. “En toen mocht iemand anders het gaan doen”, vertelt ze.

Hans vertelt dat we in een hele bijzondere tijd leven. “Onder Evangelische Christenen leeft de verwachting dat Jezus snel terug komt. Ik ben deel van twee interkerkelijke gebedsgroepen. Ik merk daar dat deze verwachting alleen maar sterker wordt. Ook zie ik het Christelijke Nederland dat ik vanuit mijn jeugd kende, verdwijnen. Dat vind ik heel erg. Het gaat niet meer over Jezus op televisie. Het Christendom verwatert vergeleken met 60 à 70 jaar geleden.”

Red.: Hans is ons inmiddels ontvallen, maar we geloven en vertrouwen dat we elkaar weerzien als Jezus terugkomt! 

Terug naar 'Verhalen & Getuigenissen